Een aantal jaar geleden ontmoetten Karl en Katrien mekaar tijdens de Youth for Climate protesten. Samen met Hilde hebben ze een gemeenschappelijke droom, actie nemen naar het klimaat en biodiversiteit. En als je die droom hebt, word je best weer wakker om  actie te ondernemen. Onze droom was zonneklaar, we zouden een terrein omtoveren tot een voedselparadijs. Na een veel te lange zoektocht botsten we in Chairière op een stuk grond waar we alleen van konden dromen. De beslissing viel heel snel, we kopen 2,4 hectare. Op 25 november werden we wakker, de akte voor de aankoop van het terrein werd getekend. Ons biodivers avontuur kan starten.

De eerste steen is gelegd, of de eerste boom is geplant. Op basis van het plan dat we opmaakten zijn we vol goede moed zondag 4 december de eerste bomen gaan uitplanten. 6 notelaars moesten de grond in. Makkelijker gezegd dan gedaan. Voor we echt de juiste plantplaatsen hadden gekozen, waren we een paar uur verder. Tegen valavond stonden ze allemaal in de grond.

Hopelijk zijn ze voldoende beschermd tegen wildvraat. Want zo’n jonge aanplant, dat valt zeker in de smaak.

We zitten met muizen in de schuur. En wat voor muizen, vleermuizen. Toen we de poort openden, viel er een klein zwart diertje naar beneden. Het bleek een vleermuisje te zijn. Om de poort te kunnen blijven gebruiken, hebben we dan maar voor een onderkomen voor de vleermuis gezorgd.

We hingen bovenin de stal twee nissen voor onze vleermuis. Zouden we dan toch met (vleer)muizenissen zitten?

Gewapend met twee nachtcamera’s hebben we de digitale jacht geopend op onze nachtelijke bezoekers. En het zijn er al wel wat. Uiteraard kregen we bezoek van een haas, van een hert, van een vos maar de meest verrassende bezoeker was toch wel deze das. Geen stropdas, maar een prachtig diertje met een mooi zwart-witte kop.

Vossen en dassen delen vaak hetzelfde hol. De das, de oorspronkelijke bewoner van de dassenburcht, zorgt er wel voor dat alles netjes wordt opgeruimd. De vos maakt er op zijn beurt weer een zootje van, ze zijn niet voor niets sloddervossen.

Katrien is astro-fotografe. Om de melkweg vast te kunnen leggen heb je liefst zo min mogelijk lichtvervuiling nodig. Hoe donkerder de plek, hoe beter de sterrenhemel tot zijn recht komt. Vaak gaan astronomen ’s nachts urenlang observeren. De buitentemperatuur is daarbij geen afschrikmiddel. Zij trotseren zelfs urenlang de vrieskou om te kunnen genieten van wat ons heelal te bieden heeft.

En als je lang genoeg wacht, word je stil door de indrukwekkende sterrenpracht. Een echte aanrader en hoedje af voor de passie waarmee ze naar de hemel staren.

Jong en oud komen in deze prachtige streek aan hun trekken. Er zijn prachtige wandelroutes voor elke leeftijd. Vaak trek je door de bossen, heb je onderweg fenomenale vergezichten en kan je samen genieten van de schoonheid van de seizoenen.

In een latere fase zullen we op onze website een aantal tips geven voor stappers die zich willen verliezen in het natuurschoon.

Meer info vind je ook op de website van de gemeente Vresse-Sur-Semois.

De wildcamera werkt prima. Na de vorige oogst, een haas, een hert, een vos en een das, is de nieuwe lichting foto’s gearriveerd.

En de oogst is opmerkelijk. Voor het eerst zien we uitgebreid bezoek van een everzwijnenkolonie. Ongegeneerd gaan ze op het terrein aan de slag. Het wordt wroeten en zweten. En de sporen die ze achterlaten, laten niets aan het toeval over. Ze waren met velen. Het is een uitstekend zwijnjaar. Misschien zullen we ons dat nog beklagen, maar soit, we delen ons paradijsje uiteraard graag met de natuur. Zij genieten, wij genieten.

Vresse-sur-Semois en omstreken is gekend omwille van de tabak kweek. Om het transport daarvan makkelijker te maken, werd jaarlijks een brug aangelegd met wilgentakken. Gelukkig is die traditie in ere gehouden. Elk voorjaar wordt met vereende krachten een nieuwe brug geïnstalleerd. Niet meer om tabak over de rivier te torsen, wel om toeristen te verrassen.

Het loont echt de moeite om de Pont de Claies te bezoeken. Zodra ze weer is opgebouwd, zetten we het op de site.

In 20 etappes via de GR12 en GR 16 naar ons terrein in Chairière, we nemen de uitdaging aan.

Etappe 1, 13/11: Mortsel – Wommelgem. De herfst is losgebarsten alsof het lente is. T’shirt-weer in gouden kleuren en steeds weer de verwondering van de schoonheid achter onze eigen hoek. Langs wilgen, beekjes en weilanden ontdekken we nieuwe stukjes van de Antwerpse fortengordel. Wat een prachtige kick-off van een meerjaren project. Wil je een etappe mee stappen? De volgende is op 15 januari. Geef gerust een seintje.

In 20 etappes via de GR12 en GR 16 naar ons terrein in Chairière, we nemen de uitdaging aan.

Etappe 2, 18/12: Wommelgem – Broechem. De tocht loopt langs Breugelse landschappen en krokant bevroren herfstbladeren. Grote routepaden doen je luisteren naar het landschap. Aan dit tempo (maandelijks een etappe) zijn we na anderhalf jaar aan de Food4rest en kunnen we terugblikken op een tocht dwars door België. Wil je een etappe mee stappen? De volgende is op 15 januari. Geef gerust een seintje.

Het weerbericht brengt ons in actie. Er is weer vorst en sneeuw op komst. Zullen we dan toch maar een zondagje de handen uit de mouwen steken. Zo gezegd, zo gedaan. Zondag rijden we naar Chairière. We installeren sloten op de schuur en vullen de rest van de dag met het uitplanten van onze bosbesplanten. Die stonden nog te wachten om hun voetjes onder de grond te zetten. Wat we niet hadden verwacht is ons toch gelukt. 30 bosbessenplanten ingraven. En wat krijg je als 30 stuiken bosbes in de grond staan, inderdaad een besbos.

Soms zijn we zelf de weg een beetje kwijt. In het bos zien we niet altijd hoeveel leven er is. Je moet er al vroeg voor opstaan en een kijkhut hebben, anders laten onze vrienden uit het bos hun snoet niet zien.

We hebben het opgelost met een wildcamera en met de sporen die de dieren achterlaten. Op het weiland zien we de plekken waar de everzwijnen de grond hebben omgewoeld. In de sneeuw is sporenzoeken een stuk eenvoudiger. Op de wandeling vonden we de hoefafdrukjes van de herten. Waren we even het spoor bijster, dan help de schoonheid van de sneeuw om het terug te vinden.

Wat doe je op weekend in een chalet in de buurt van Food4rest en je een liefhebber bent van puzzelen? Dan maak je zelf een puzzel. We waren al een tijdje in de weer met hoe we Food4rest zouden gaan indelen. De eerste puzzelstukken hadden we in ons hoofd. Het werd tijd om de grote puzzel te leggen. Bomen, struiken, waterpartijen, composthopen,… alles moest een invulling krijgen op een groter plan. Met een groot vel papier op schaal 1 cm is 1 meter, de indeling erop en een heleboel sjablonen kreeg dit weekend de invulling van het plan vorm. Het ziet er prachtig uit.

We zijn toe aan ons derde seizoen op de Food4rest. We hebben een schrale grond gezien tijdens de erg droge zomer. Een dorre vlakte die snakt naar vocht. Gelukkig bracht de herfst soelaas. De regen kleurde het terrein grasgroen, een hele ander zicht en een opluchting voor ons. Tijd voro wintertaferelen. Tijdens ons weekend in een chalet in de buurt werden we getrakteerd op sneeuw. De vlokken dwarrelden en kleurden de grond sneeuwwit. Verwachtingsvol reden we naar de Food4rest. Jammer genoeg ligt die net te laag en was er van een spierwitte vlakte geen sprake. Tijdens de wandeling in de buurt hadden we meer geluk, iets hogerop lachte de sneeuw ons toe.